38 पर जमींदारा ने पूता नु ङेखले तां आपस मां केहले, ‘हा तां वारिस छै। आवा, अम्ही ऐनू मारती नाखु, ते ऐची विरासत गेहती गिहुं।’
जिसे बेले फला चा समय गोढु आला, तां ओणे आपणे दासा नु ओचा फल गेहणे वास्ते जमींदारा चे गोढु भेज़ले।
अन्त मां ओणे आपणे पूता नु वांचे गोढु ईं सोचती कर भेज़ले कि वे माये प्यारे पूता चा कद्दर करे।
तां वाणे ओनु पकड़ती ते अंगूरा ची बाड़ी कनु ब़ाहर काढ़ती कर मारती नाखले।
जिसे बेले जमींदारा ने ओनु ङेखले तां आपस मां विचार करु लाग़ले, ‘हा तां वारिस छै, आवा, अम्ही ऐनू मारती नाखु कि विरासत अम्ची हुती जाओ।’
पर यां ङिहां चे अन्त मां अम्चे लारे आपणे पूता चे जरिये बाता करलीया, जानु ओणे सारीया चीजा चा वारिस ठहराले ते ओचे जरिये ओणे सारी सृष्टि वी रचली छै।