34 जिसे बेले फला चा समय गोढु आला, तां ओणे आपणे दासा नु ओचा फल गेहणे वास्ते जमींदारा चे गोढु भेज़ले।
पर जमींदारा ने ओचे दासा नु पकड़ती कर, कानु तां कोटले, ते कानु मारती नाखले, ते काये उपर पत्थराव करला।
पर जमींदारा ने पूता नु ङेखले तां आपस मां केहले, ‘हा तां वारिस छै। आवा, अम्ही ऐनू मारती नाखु, ते ऐची विरासत गेहती गिहुं।’
“ऐवास्ते अंगूरा ची बाड़ी चा मालिक आवी, तां वां जमींदारा लारे का करी?”
वाणे ईशु नु केहले, “ओ वां बुरे लौका नु बुरी तरावें नाश करी, ते अंगूरा ची बाड़ी चा ठेका ङुजे जमींदारा नु ङिही जती, जको समय उपर ओनु फल ङिले करे।”
ते ओणे आपणे दासा नु भेज़ले कि छेड़ा ङिले आले लौका नु बीहा चे खाणे मां हकारा, पर वे आणे ना चाह्ले।
बल्ति ईशु मिसाला मां वांचे लारे बाता करु लाग़ला, “कुई इन्साना ने अंगूरा ची बाड़ी लाली, ते विचे चारो-तरफ बाढ़ लाली, ते रस चा कुण्डा खोदला, ते मन्हा बणाला ते जमींदारा नु विचा ठेका ङिती कर प्रदेस चाह्ला गेला।
पर वां जमींदारा ने आपस मां केहले, हाओ तां वारिस छै, आवा, अम्ही ऐनू मारती नाखु, तब विरासत अम्ची हुती जई
“ऐवास्ते अंगूरा ची बाड़ी चा मालिक का करी? ओ आती कर वां जमींदारा नु नाश करी, ते अंगूरा ची बाड़ी नेरा नु सोंपती ङी।
तब ओ लौका नु हा मिसाल किहुं लाग़ला, “कुई इन्साना ने अंगूरा ची बाड़ी लाली, ते जमींदारा नु विचा ठेका ङिती ते घणे ङिहां वास्ते प्रदेस चाह्ला गेला।