1 जिसे बेले वे यरुशलेम चे गोढु पुज़ले ते जैतून पहाड़ा उपर बैतफगे चे लारे आले, तां ईशु ने ङुंहु चैला नु ईं केहती कर भेज़ले,
ईशु ने तरस खाती कर वांचीया आंखीया नु छूले, ते वे तुरन्त ङेखु लाग़ती गेले, ते ओचे भांसु टुरती पले।
“सामणे चे गांवा मां जावा। ओठे पुज़ते ही हेक गाहड़ो ब़झली आली, ते विचे लारे ब़च्चे तम्हानु मिली। ओनु खोलती कर माये गोढु गेहती आवा।
जब ओ जैतून पहाड़ा उपर ब़ेहला हुता, तां चैला ने हेकले मां ओचे गोढु आती कर केहले, “अम्हानु बावड़ कि ये बाता कङण हुवे? दुधे आवणे ची ते संसारा चे अन्त ची का निशानी हुवी?”
बल्ति वे भज़न गाती कर जैतून चे पहाड़ा उपर चाह्ले गेले।
जब ओ जैतून चे पहाड़ा उपर मन्दरा चे सामणे ब़ेहला हुता, तां पतरस ते याकूब ते यूहन्ना ते अन्द्रियास ने अलग़ जती कर पूछले,
ओ ङिहां नु मन्दरा मां उपदेश करता ते राती नु ब़ाहरु जती कर जैतून नांवा चे पहाड़ा उपर रेहता,
बल्ति ईशु ब़ाहरु निकलती कर आपणी रीति चे अनुसार जैतून पहाड़ा उपर गेला, ते चैले ओचे भांसु टुरती पले।
पर ईशु जैतून चे पहाड़ा उपर गेला।
बल्ति वे जैतून नांवा चे पहाड़ा कनु जको यरुशलेम कनु कुई हेक किलोमीटर ची दूरी उपर हुता, यरुशलेम सनु पुठे आले।