ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
बल्ति कईयां ने तां ओचे उपर थूकले, ते कईयां ने ओचे मुँह ढकले ते ओनु मुक्किया मारलीया, ते ओनु किहुं लाग़ले, “भविष्यवाणी कर!” ते पाहरेदारा ने ओनु पकड़ती कर थप्पड़ मारले।
ङिओ उभरला तां तुरन्त प्रधान याजक, ते बङका ने, ते शास्त्रीया ने बल्कि सारी महासभा ने सलाह करली ते वाणे ईशु नु ब़न्धवाले, ते ओनु गेहली जती कर पिलातुस चे हाथा मां सोंपती ङिले।
ओणे अम्चे गोढु आती कर पौलुस चे रुमाल चले, ते ओचे लारे आपणे हाथ पग़्ग़ ब़ांथी कर केहले, “पवित्र आत्मा हा किहे कि, जिसे बन्दे चे ईं पट्टके छै, ओनु यरुशलेम मां यहूदी यूंही ब़ांधे, ते नेरीया जातिया चे हाथा मां सोंपती ङिये।”
कांकि सच्चमां दुधे पवित्र सेवक ईशु चे विरोध मां, जानु तु अभिषेक करला, हेरोदेस ते पुन्तियुस पिलातुस वी नेरीया जातिया ते इस्राएली चे लारे ऐ शहरा मां भेले हुले,