18 “ङेखा, अम्ही यरुशलेम नु जऊं पले, ते मैं इन्साना चा पूत प्रधान याजका ते शास्त्रीया चे हाथा मां पकड़वाला जई, ते वे ओनु मारणे चे लायक ठहरावे।
शमौन कनानी, ते यहूदा इस्करियोती जेह्णे ओनु पकड़वाती वी ङिले।
ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
“तम्ही जाणा कि ङोन ङिहां चे बाद फसह चा तेंहवार छै, ते मैं इन्साना चा पूत क्रूसा उपर चढ़ावणे वास्ते पकड़वाला जई।”
तम्ही का समझा पले?” वाणे उत्तर ङिला, “हा मरणे चे लायक छै।”
जिसे बेले ङिओ उभरला तां सारे प्रधान याजका ते लौका चे बङका ने ईशु नु मारती नाखणे ची सलाह करली।
तब वाणे केहले, “हमा अम्हानु ग़वाही ची का जरुरत छै? कांकि अम्ही आप ही ओचे मुँहा कनु सुणती गेले।”
ओही ईशु नु, नरीकारा ची ठहराली हुली योजना ते सारे ज्ञान चे अनुसार पकड़ीला गेला, ते तम्ही अधर्मीया चे हाथा लारे ओनु क्रूसा उपर चढ़वाती कर मारती नाखले।