29 ते जेह्णे वी घर, जा भावां नु, जा ब़ेहणीया नु, जा ब़ा नु, जा आई नु, जा ब़ाला-ब़च्चा नु, जा खेता नु माये नांवा वास्ते छोड़ती ङिले, ओनु साओ गुणा मिली, ते ओ अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवी।
“मैं राजा आपणे सज़्ज़े पासे आला नु किही, ‘हे माये ब़ा ची धन्न बन्दी, आवा, ओ राज़ चे अधिकारी हुती जावा, जको संसार चे शुरुआत कनु तम्चे वास्ते तियार करला आला छै।
धन्न छिवा तम्ही, जब मैं इन्साना चे पूता ची वजह कनु लौक तम्चे लारे बैर राखे, ते तम्हानु काढ़ती छोड़े, ते तम्ची निन्दा करे, ते तम्चे नां बुरे जाणती कर कटती नाखे।
अगर तम्ही संसारा चे हुवा हा तां, संसार तम्चे लारे प्रेम करियो। पर ऐ वजह कनु कि तम्ही संसारा चे कोनी ते मैं तम्हानु संसारा महु चुणती गेले। ऐवास्ते संसार तम्चे लारे बैर राखे।
पर जिंवे पवित्रशास्त्रा मां लिखले पले, “जको आंखीया ने नी ङेखली, ते काना ने नी सुणली, ते जको बाता इन्साना चे चेत्त मां कोनी चढ़लीया वे ही छी, जको नरीकारा ने आपणे प्रेम राखणे आला वास्ते तियार करलीया छी।”
ऐकनु वी बङी बात हा छै कि मैं आपणे प्रभु ईशु मसीह चे ज्ञान ची श्रेष्टता ची वजह कनु आज़ तक सब चीजा नु फायदा चीया ना समझी। ओचे वास्ते मैं सब कोच्छ त्याग़ती ङिले ते मैं सब चीजा कनु नफरत करु लाग़ला। ताकि मसीह नु गे सग़े।