मैं इन्साना चा पूत, खाता-पीता आला, ते वे किही ‘ङेखा पेटु ते पियक्कड़ बन्दे, ते चुंगी गेहणे आला चा ते पापीया चा मित्र छै।’ पर नरीकारा चा ज्ञान आपणे कामा लारे सच्चा ठहराला गेला।”
फरीसी खड़ा हुती कर आपणे मना मां यूं प्राथना करु लाग़ला, ‘हे नरीकार, मैं दुधा धन्यवाद करे पला, कि मैं नेरा बन्दा आलीकर अन्धेर करने आला, अन्यायी ते व्यभिचारी कोनी, ते ना ऐ चुंगी गेहणे आले चे बराबर छै।
ते ओ माये भऊ ते ब़ेहणीया, अम्ही तम्हानु आपणे प्रभु ईशु मसीह चे नांवा कनु आज्ञा ङिऊं पले, कि हर हेक इसड़े भावां कनु अलग़ रिहो, जको आलसी छी, ते जको शिक्षा ओणे अम्हा कनु गेहली विचे अनुसार ना चलता हो।