12 पर मैं तम्हानु किहे पला कि एलिय्याह आती चुकला, ते लौका ने ओनु कोनी पिछाणले, पर जिसड़े चाह्ले उसड़े ही ओचे लारे करले, ये रीति लारे मैं इन्साना चा पूत वी वांचे हाथा कनु ङोख चवी।”
ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
जब वे पहाड़ा कनु उतरी पलते तब ईशु ने वानु हा आज्ञा ङिली कि, “जब तक मैं इन्साना चा पूत मरला आला महु जीता ना हुती जाये, तब तक जको कोच्छ तम्ही ङेखले कानु ना केहजा।”
कांकि यूहन्ना बपतिस्मा ङेणे आला धर्म चा मार्ग़ ङिखाणता हुला तम्चे गोढु आला, ते तम्ही ओचा विश्वास कोनी करला। पर चुंगी गेहणे आला ने ते वेश्या ने ओचा विश्वास करला। ते तम्ही ईं ङेखती कर बादा मां वी नी पछताले, ते ना ओचा विश्वास करला।”
का कङी वी कुई इसड़ा भविष्यवक्ता हुला जानु तम्चे पुरखा ने सताले ना हो? इठे तक कि वाणे वा भविष्यवक्ता नु वी मारती नाखले हुते, ते जेह्णे ओ धर्मी इन्साना चे आणे ची पेहले ही कनु भविष्यवाणी करली हुती। तम्ही ओही मसीह नु धोक्के लारे पकड़वाती कर मरवाती नाखले।