1 छियां ङिहां चे बाद ईशु ने पतरस ते याकूब ते ओचे भऊ यूहन्ना नु लारे गेहले, ते वानु हेकले मां कुई ऊंचे पहाड़ा उपर गेहती गेला।
ओठे वांचे सामणे ईशु चा रुप बदलती गेला, ते ओचे मुँह सूरजा आलीकर चमकले ते ओची ओढ़णी सोज़ले आलीकर चिट्टी हुती गेली।
ईशु पतरस ते जबदी चे ङुंहु पूता नु लारे गेहली गेला, ते उदास ते बैचेन हुं लाग़ला।
जब ओ जैतून चे पहाड़ा उपर मन्दरा चे सामणे ब़ेहला हुता, तां पतरस ते याकूब ते यूहन्ना ते अन्द्रियास ने अलग़ जती कर पूछले,
ते ईशु ने पतरस ते याकूब ते याकूब चे भऊ यूहन्ना नु छोड़ती कर, नेरे कानु आपणे लारे आऊं कोनी ङिले।
घरे आती कर ईशु ने पतरस, यहून्ना, ते याकूब, ते छुवेरी ची आई-ब़ा नु छोड़ती कर नेरे कानु आपणे लारे भीतर आऊं ना ङिले।
हमा तीजी वारी मैं तम्चे कनु आवे पला। पवित्रशास्त्र मां ईं लिखले पले कि, “ङोन जा तीन ग़वाहा चे मुँहा कनु हर हेक बात ठहराली जई।”
कांकि जिसे बेले अम्ही तम्हानु आपणे प्रभु ईशु मसीह ची ताकत चा, ते आवणे चा समाचार ङिला हुता तां वे चतराई लारे घड़लीया आलीया कहाणीया चा सहारा कोनी गेला हुता। बल्कि अम्ही तां आप ही खौद्द ओची महानता चे ग़वाह छिऊं।
जिसे बेले अम्ही ओचे लारे पवित्र पहाड़ा उपर हुते ते स्वर्ग़ा महु हा वाणी आते सुणली।