6 ईशु ने वानु केहले, “ङेखा, फरीसिया ते सदूकिया चे खमीर कनु चौकस रेहजा।”
फरीसी ते सदूकिया ने गोढु आती कर ईशु नु परखणे वास्ते ओनु केहले, “अम्हानु स्वर्ग़ा चा कुई चैन्ह ङिखाण।”
तम्ही कां कोनी समझले कि मैं तम्हानु रोटीया चे बारे मां कोनी केहले, पर ईं कि तम्ही फरीसिया ते सदूकिया चे खमीरा कनु चौकस रिहा।”
बल्ति वांची समझी मां आले कि ओणे रोटी चे खमीर कनु कोनी, पर फरीसिया ते सदूकिया ची शिक्षा कनु चौकस रेहणे वास्ते केहले हुते।
ईशु चे चैले झील चे ओ पासु पुज़ले, ते वे रोटी आणने भूलती गेलते।
वे आपस मां विचार करु लाग़ले, “अम्ही रोटी कोनी आणली ऐवास्ते ओ इसड़े किहे पला।”
जब ओणे घणे फरीसिया ते सदूकिया नु बपतिस्मे वास्ते आपणे गोढु आते ङेखले, तां वानु किहुं लाग़ला, “हे नाग़ा ची ब़च्ची! तम्हानु केहणे चिताती ङिले कि तम्ही नरीकारा चे क्रोध कनु द्रोड़ा ?
ईशु ने वानु चिताले, “ङेखा, फरीसिया चे खमीर ते हेरोदेस चे खमीर कनु चौकस रिहा!”
इतने मां जब हजारा ची भीड़ लाग़ती गेली, इठे तक कि हेके ङुजे उपर ढी पलते, तां ओणे सबकनु पेहले चैला नु केहले, “फरीसिया चे दोग़लेपणे खमीर कनु चौकस रेहजा।
ते ओणे वानु केहले, “चौकस रिहा, ते हर-तरहा चे लोभ कनु आपणे आप नु बचाती राखा, कांकि धन ची बढोतरी हुवणे उपर वी काया जीवन ओचे धन चे भरोसे खुशी लारे ना चल सग़ी।”
बल्ति चैला ने आपस मां केहले, “का कुई ओचे खाणे वास्ते कहीं गेहली आले?”
ध्यान राखा, “थोड़ा जा खमीर सारे उसणले आले आट्टे नु खमीर करती नाखे।”