“बल्ति मैं इन्साना चे पूता चा चैन्ह आसमाना मां ङिसु लाग़ी, ते बल्ति धरती चे सारे कोल्ल चे लौक छात्ती कोट्टे, ते मैं इन्साना चे पूता नु बङी सामर्थ ते महिमा चे लारे आसमाना चे बदला उपर आते ङेखे।
ईशु ने ओनु केहले, “तु आप ही केहती ङिले, बल्कि मैं तम्हानु ईं वी किहे पला कि हमा कनु तम्ही मैं इन्साना चे पूता नु, सर्वशक्तिमान चे सज़्ज़े पासु ब़ेहले, ते आसमाना चे बदला उपर आते ङेखा।”
जको कुई ये व्यभिचार ते पापी जाति चे बीच माये कनु ते माया बाता कनु लज़ावी, मैं इन्साना चा पूत वी जिसे बेले पवित्र स्वर्ग़दूता चे लारे आपणे ब़ा नरीकारा ची महिमा लारे आवी, तब ओकनु वी लज़ावी।”
जको कुई माये कनु ते माया बाता कनु लज़ावी, मैं इन्साना चा पूत वी, जिसे बेले आपणी ते आपणे ब़ा नरीकारा ची ते पवित्र स्वर्ग़दूता ची महिमा लारे आवी, तां ओकनु वी लज़ावी।
ऐवास्ते भावां मां हा बात खिंडती गेली कि ओ चैला नी मरी। ईशु ने ओनु ईं कोनी केहले कि हा नी मरी, पर ईं कि, “अगर मैं चाहवें कि ओ माये आणे तक रुकला रिहो, तां तनु का?”
कांकि जरुरी छै कि, अम्चे सारा चा हाल मसीह चे न्यां आसण चे सामणे खुलती जाओ, कि हर हेक इन्सान आपणे आपणे बुरे-भले कामा चा बदला जको ओणे आपणे शरीरा चे अनुसार करले ओ भोग़ो।
कांकि प्रभु आप ही स्वर्ग़ा कनु उतरी ते ओ बेले ललकार, ते प्रधान दूता चा साङ सुणीजी, ते नरीकारा ची तुरही फूकली जई, ते जको मसीह मां विश्वास करने आले मरले, वे पेहले जीते हुती जाये।
हे माये भऊ, प्रभु चे बल्ति आणे तक तसल्ली राखा, ओ जमींदार नु तां ङेखा जको आपणी भोंये ची कीमती रहड़ी चा इन्तजार करता रिहे। ऐवास्ते शुरु ची बारशी कनु लाती कर ओ आखरी बारशी तक लगातार तसल्ली लारे इन्तजार करता रिहे।
ते जिसे बेले तम्ही, “हे ब़ा,” केहती कर प्राथना करा, जको बिना पक्षपात हर हेके चे कामा चे अनुसार न्यां करी, ऐवास्ते ये दुनिया मां प्रदेसी हुवणे चा समय नरीकारा चा आदर करते हुले जीवन बितावा।
मैं विचे ब़ाला नु मारती नाखी। बल्ति सारीया कलीसिया जाणती गिहे कि देल ते मना नु परखणे आला मैं ही छै। ते मैं तम्चे महु हर-हेक नु ओचे कामा चे अनुसार बदला ङी।
बल्ति मैं छोटे बङे सब मरला आला नु सिंहासन चे सामणे भिले आले ङेखले, ते किताबा खोड़लीया गेलीया, ते बल्ति हेक नेरी किताब खोड़ली गेली, यानि “जीवन ची किताब” ते जिंवे वां किताबा मां लिखले आले हुते, यूंही वांचे कामा चे अनुसार मरला आला चा न्यां करला गेला।