11 तम्ही कां कोनी समझले कि मैं तम्हानु रोटीया चे बारे मां कोनी केहले, पर ईं कि तम्ही फरीसिया ते सदूकिया चे खमीरा कनु चौकस रिहा।”
फरीसी ते सदूकिया ने गोढु आती कर ईशु नु परखणे वास्ते ओनु केहले, “अम्हानु स्वर्ग़ा चा कुई चैन्ह ङिखाण।”
बल्ति वांची समझी मां आले कि ओणे रोटी चे खमीर कनु कोनी, पर फरीसिया ते सदूकिया ची शिक्षा कनु चौकस रेहणे वास्ते केहले हुते।
ईशु ने वानु केहले, “ङेखा, फरीसिया ते सदूकिया चे खमीर कनु चौकस रेहजा।”
जब ओणे घणे फरीसिया ते सदूकिया नु बपतिस्मे वास्ते आपणे गोढु आते ङेखले, तां वानु किहुं लाग़ला, “हे नाग़ा ची ब़च्ची! तम्हानु केहणे चिताती ङिले कि तम्ही नरीकारा चे क्रोध कनु द्रोड़ा ?
ते वानु केहले, “तम्ही कां ङरा पले? का तम्हानु हमा तक विश्वास कोनी?”
ईशु ने वानु चिताले, “ङेखा, फरीसिया चे खमीर ते हेरोदेस चे खमीर कनु चौकस रिहा!”
ओणे वानु केहले, “का तम्ही हमा तक कोनी समझले?”
इतने मां जब हजारा ची भीड़ लाग़ती गेली, इठे तक कि हेके ङुजे उपर ढी पलते, तां ओणे सबकनु पेहले चैला नु केहले, “फरीसिया चे दोग़लेपणे खमीर कनु चौकस रेहजा।
ओ कप्पटीऊं, तम्ही धरती ते आसमाना चे रुप-रंगा मां भेद बावेड़ सग़ा, पर समय चे चैन्हा चा भेद कां ना बावड़ सग़ा?
तम्ही माया बाता कां ना समझा? कांकि तम्ही माये वचन सुणना ना चाहवा।