26 चैले ओनु झीली चे उपर टुरते ङेखती कर घब़राती गेले, ते किहुं लाग़ले, “हा भूत छै!” ते ङरा चे मारले धाड़-धाड़ करु लाग़ले।
ते जिसे बेले ओची लाश नी लाभली, तां ईं केहते हुले आलीया कि अम्ही स्वर्ग़दूता चा दर्शन ङेखला, जेह्णे केहले कि ओ जीता छै।
पर वे घब़राती गेले ते ङरती गेले, ते वाणे समझले कि अम्ही कुई भूता नु ङेखु पले।
तब ईशु ने वांची समझ खोलती ङिली कि वे पवित्रशास्त्र नु समझो।
जब वे ङरती गेलीया ते धरती सनु मुँह करली रेहलीया तां वाणे वानु केहले, “तम्ही जीते नु मरला आला महु का सोधा पलीया?
वाणे विनु केहले, “तु पाग़ल छी।” पर वा आपणी बाते उपर अटल रेहली तां वाणे केहले, “ओचा स्वर्ग़दूत हुवी।”
जिसे बेले मैं ओनु ङेखले तां ओचे पग़्ग़ा उपर मुड़दे आलीकर ढेती पला। ओणे माये उपर आपणा सज़्ज़ा हाथ मेहलती कर केहले, “ना ङर। मैं पेहला ते आखरी छै।