15 कांकि जा लौका चे मन मोटे हुती गेले, ते काना लारे ऊंचे सुणी ते आपणीया आंखीया बन्द करती गेलीया, कङी इसड़े ना हो कि वे आंखीया लारे ङेखी, ते काना लारे सुणी, ते मना लारे समझी ते फिरती जई मैं वांचा उद्धार करी।’
ऐवास्ते कि, “ ‘वे ङेखते हुले ङेखो ते वानु सूझ ना पड़ो, ते सुणते हुले सुणो वी ते ना समझो, इसड़े ना हो कि वे आपणे पापा कनु फिरो, ते वानु नरीकार माफ करो।’ ”
कांकि यां लौका चे मन मोटे हुती गेले, ते वांचे कान भारी हुती गेले, ते वाणे आपणीया आँख नु बन्द तां करती नाखलीया, कि कङी वे आँखीया लारे ङेखती ना गिहो, ते काना कनु सुणती ना गिहो, ते आपणे मना लारे समझती कर, पुठे बल्ति आवे, ते मैं नरीकार वानु आत्मिक तन्दरुस्ती ते चंगाई ङी।’
ते नदी चे ऐ पासु, ते नदी चे ओ पासु, जीवन चे पेड़ हुते, ओचे मां ब़ारहा तरह चे फल लाग़ते, ते ऊं पेड़ हर मेहने फल ङिते, ते ओ पेड़ चे पता लारे सारी जाति-जाति ची बन्दी ठीक हुती।