40 योना तीन रात-ङिओ बङी माछली चे ढिड्डा मां रेहला, यूंही मैं इन्साना चा पूत तीन रात-ङिओ धरती चे भीतर रिही।
मैं इन्साना चा पूत तां सब्त चे ङिओ चा वी प्रभु छै।”
ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
वे ओनु मारती नाखे, ते ओ तीजे ङिओ जीता हुती जई।” ऐचे उपर वे ब़ोहत उदास हुले।
ते ईं किही पलते, “हे मन्दरा नु ढावणे आला ते तीन ङिहां मां बणावणे आला, आपणे आप नु तां बचा। अगर तु नरीकारा चा पूत छी, तां क्रूसा कनु तले उतरती आ।”
ओ इठे कोनी, पर आपणे वचना चे अनुसार जीता हुती गेला। आवा, ङेखा, हाओ वा जग़हा छै जिठे ओनु मेहले हुते,
ईशु ने ओनु केहले, “लोमड़ीया चीया घौरा ते आसमाना चे पखीयां चे बसेरे हुवी, पर मैं इन्सान चे पूता वास्ते ठोङ मेहलणे ची वी जग़हा कोनी छै।”
ईशु ने वानु उत्तर ङिला, “ऐ मन्दरा नु ढाती नाखा, तीन ङिहां चे भीतर मैं ऐनू बणाती नाखी।”