ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
बल्ति ओ वानु सिखाऊं लाग़ला कि, “मैं इन्साना चे पूता चे वास्ते जरुरी छै कि ओ ब़ोहत ङोख चाओ, ते बङके ते प्रधान याजक, ते शास्त्री ओनु, तोच्छ समझती कर मारती नाखो, ते ओ तीजे ङिओ जीता हुती जाओ।”
कांकि ओ आपणे चैला नु शिक्षा ङिये पलता, ओणे वानु केहले, “मैं इन्साना चा पूत, बन्दा चे हाथा मां पकड़वाला जई, ते वे ओनु मारती नाखे। ते ओ मरणे चे तीन ङिहां चे बाद जीता हुती जई।”
बल्ति ओणे ब़ारहा नु लारे गेहती कर वानु केहले, “ङेखा, अम्ही यरुशलेम नु जऊं पले, ते जितनीया बाता मैं इन्साना चे पूता चे वास्ते भविष्यवक्ता चे जरिये लिखलीया गेलीया, वे सब पुरीया हुवे।
बल्ति ईशु ने वानु केहले, “ये माया वे बाता छी, जको मैं तम्चे लारे रेहते हुले, तम्हानु केहलीया हुतीया, कि जरुरी छै, कि जितनीया बाता मूसा ची व्यवस्था, ते भविष्यवक्ता ते भज़ना चीया किताबा मां, माये बारे मां लिखलीया आलीया छी, सारीया पुरीया हुवणे जरुरी हुतीया।”
बल्ति ओणे केहले, “मैं इन्साना चे पूता चे वास्ते जरुरी छै कि ओ ब़ोहत ङोख चाओ, ते बङके ते प्रधान याजक ते शास्त्री ओनु तोच्छ समझती कर मारती नाखो, ते ओ तीजे ङिओ जीता हुती जाओ।”
“पर ये बाता मैं ऐवास्ते तम्हानु केहलीया, कि जिसे बेले वांचा समय आवी तां तम्हानु याद आवी कि मैं तम्हानु पेहले ही केहती ङिले। मैं शुरु कनु तम्हानु ये बाता ऐवास्ते कोनी केहलीया कांकि मैं तम्चे लारे हुता,
ईशु ने पिलातुस नु केहले, “अगर उपरु अधिकार ना ङिला जईया तां दुधा माये उपर कुई अधिकार ना हुवीया। ऐवास्ते जेह्णे मनु दुधे हाथे पकड़वाले, ओणे ब़ोहत ज्यादा पाप करला।”