29 जिसे बेले ओ प्राथना करे ही पलता, तां ओचे चेहरे चा रुप बदलती गेला, ते ओची ओढ़णी चिट्टी हुती कर चमकु लाग़ली।
ओठे वांचे सामणे ईशु चा रुप बदलती गेला, ते ओचे मुँह सूरजा आलीकर चमकले ते ओची ओढ़णी सोज़ले आलीकर चिट्टी हुती गेली।
ऐचे बाद खेता चे मार्ग़ जते समय ङोन चैला चे सामणे ईशु यूं प्रकट हुला कि वे ओनु पिछाण नी सग़ले।
यूहन्ना नु कैदखाने मां नाखणे कनु पेहले इसड़े हुले कि जब सारे लौक बपतिस्मा गिही पलते, तां ईशु ने वी बपतिस्मा गेहती कर प्राथना करली, तां आसमान खुलती गेला।
पर ओह बरब्याना मां हेकला जती कर प्राथना करता।
वां ङिहां मां ओ पहाड़ा उपर प्राथना करने वास्ते गेला, ते नरीकारा कनु प्राथना करने मां सारी रात बिताली।
जिसे बेले ईशु हेकला प्राथना करे पलता ते चैले ओचे लारे हुते, तां ओणे वांचे कनु पूछले, “लौक मनु का किही?”
ते ङेखा, मूसा ते एलिय्याह, ये ङोन मर्द ईशु लारे बाता करी पलते।
ते वचन देहधारी हुला, ते अनुग्रह ते सच्चाई लारे भरीती कर अम्चे बीच मां डेरा करला, अम्ही ओची इसड़ी महिमा ङेखली, जिसड़ी ब़ा चे हिकड़ाते ची महिमा।
बल्ति सारा बन्दा ने जको महासभा मां ब़ेहले हुते, ओनु तकले ओचे मुँह स्वर्ग़दूता आलीकर ङेखले।
बल्ति मैं हेक बङा चिट्टा सिंहासन ते ओचे उपर जको ब़ेहला हुता ङेखले, जाये सामणे कनु धरती ते आसमान नासती गेले, पर वांचा किठी पता तक कोनी लाग़ला।