10 बल्ति प्रेरितां ने वापिस आती कर जको कोच्छ वाणे करले हुते, ओनु बावड़ती ङिले, ते ओ वानु अलग़ करती कर बैतसैदा नांवा चे शहरा सनु गेहती गेला।
“हाय खुराजीन! हाय बैतसैदा! जको सामर्थ चे काम तम्चे मां करले गेले, अगर वे सूर ते सैदा मां करले जईया, तां उठले लौक टाट ओढ़ती कर, ते कैरी मां ब़ेसती कर वे कङकणे मन फिराती गिहा।
“ईं बन्दे कां यूं किहे? हा तां नरीकारा ची निन्दा करे पला! नरीकारा नु छोड़ती कर नेरे कूण पाप माफ कर सग़े?”
वे सत्तर खुशी लारे पुठे आले ते किहुं लाग़ले, “हे प्रभु, दुधे नांवा लारे दुष्टात्मा वी अम्चे बसा मां छी।”
फिलिप्पुस, तां अन्द्रियास ते पतरस चे बैतसैदा शहरा चा रेहणे आला हुता।
आपणे अग़ुवा ची आज्ञापालन करा, वांचे अधीन रिहा, वे तम्ची आत्मा चे पाहरेदार छी, वानु तम्चे बारे मां हिसाब ङेणा, वांचे वास्ते ईं काम खुशी चा विषय बणला रिहो। अगर हेक कष्ट भरला बोझ बणा, तां ईं तम्चे वास्ते फायदेमन्द नी हुवी।