7 कोच्छ झाड़ीया चे बीच मां ढेले, ते झाड़ीया ने लारे-लारे बढ़ती कर ओनु दब़ाती ङिले।
जको झाड़ीया मां राहले गेले, ईं ऊंही बीज छै, जको वचना नु सुणे, पर ऐ संसारा ची चिन्ता ते धन चा धोक्का वचना नु दब़ाती नाखे, ते ऊं फल ना आणी।
कोच्छ बीज झाड़ीया मां ढेले ते झाड़ीया बङीया हुती कर वानु दब़ाती नाखले।
कोच्छ झाड़ीया मां ढेले, ते झाड़ीया ने बढ़ती कर वानु दब़ाती नाखले, ते वाणे फल कोनी आणला।
“ऐवास्ते चौकस रेहजा, कङी इसड़े ना हो कि तम्चे मन हठीले, ते नशेबाज, ते ऐ जीवना ची चिन्ता लारे सुस्त हुती जाये, ते वे ङिहें तम्चे उपर फन्दे चे समान अचानक आती पड़ो।
जको झाड़ीया मां ढेले ये वे छी जको वचना नु सुणी, पर उग़ते चलती कर चिन्ता, ते धन, ते जीवन चे सोख-विलास मां फसती जई, ते वांचा फल ना पक्की।
ते कोच्छ पत्थरीली भोंये उपर ढेले ते उग़ले, ते उग़ले नमी ना मिलणे लारे सूखती गेले,
कोच्छ आच्छी भोंये उपर ढेले, ते उग़ती कर साऔ गुणा फल आणला।” ईं केहती कर ओणे ऊंची अवाजी लारे केहले, “जाये सुणने चे कान हो ऊं सुणती गिहो।”