52 ते सब विचे वास्ते रोवी-पिटी पलती, पर ओणे केहले, “रोवा ना, वा मरली कोनी पर नूहली पली।”
“ ‘अम्ही तम्चे वास्ते बन्सरी बजाली ते तम्ही कोनी नचले, अम्ही विलाप करला, ते तम्ही छात्ती कोनी कोट्टली।’
ते लौका ची बङी भीड़ ओचे भांसु टुरती पली, ते घणीया सारीया असतरीया वी, जको ओचे वास्ते छात्ती कोट्टी ते रोवी पीट्टी पलतीया।
ते भीड़ जको ईं ङेखणे वास्ते भेली हुली हुती, ये घटना नु ङेखती कर छात्ती कोटती हुली पुठी मुड़ती गेली।
घरे आती कर ईशु ने पतरस, यहून्ना, ते याकूब, ते छुवेरी ची आई-ब़ा नु छोड़ती कर नेरे कानु आपणे लारे भीतर आऊं ना ङिले।
ईं सुणती कर, कि वा मरती गेली, वे ओची मजाक करु लाग़ले।
ईशु ने जिसे बेले ईं सुणले, ते ओ ब़ोला, “हा बिमारी जान लेवा कोनी, बल्कि नरीकारा ची महिमा नु उजागर करने वास्ते छै, जाये कनु नरीकारा चे पूता नु महिमा मिली।”