“कुई दास ङोन मालिका ची सेवा ना कर सग़ी, कांकि ओ तां हेके लारे बैर ते ङुजे लारे प्रेम राखी, जा हेके लारे मिड़ला रिही ते ङुजे नु तोच्छ जाणी। तम्ही नरीकार ते धन ङुंहु ची सेवा ना कर सग़ा।”
“ऐवास्ते चौकस रेहजा, कङी इसड़े ना हो कि तम्चे मन हठीले, ते नशेबाज, ते ऐ जीवना ची चिन्ता लारे सुस्त हुती जाये, ते वे ङिहें तम्चे उपर फन्दे चे समान अचानक आती पड़ो।
पत्थरीली भोंये उपर चे वे छी कि जिसे बेले वचन सुणी, तां खुशी लारे वचना नु मनती तां गिही, पर ज़हड़ ना पकड़ने लारे वे थोड़ी देरी तक विश्वास राखी ते परीक्षा चे समय बहकती जई।
ऐ संसारा चे धनवाना नु हा आज्ञा ङे, कि वे अंहकारी ना हो ते चंचल धन उपर आस ना राखो, पर नरीकारा उपर आस राखो जको अम्चे सुखा चे वास्ते सारे कोच्छ ब़ोहत ज्यादा ङिये।
कांकि देमास ने ऐ संसारा नु प्यारा जाणती कर मनु छोड़ती ङिले, ते थिस्सलुनिके शहर सनु चाह्ला गेला, ते क्रेसकेंस गलातिया शहर सनु ते तीतुस दलमतिया शहर सनु चाह्ला गेला।