38 ते ओचे पग़्ग़ा चे गोढु, भांसु भिली रेहती, रोती हुली, ओचे पग़्ग़ा नु हींजवा लारे भेंवणे ते आपणे ठोङा चे माला लारे लुंह लाग़ली, ते ओचे पग़्ग़ बार-बार चूपती कर वांचे पर इत्र मसड़ला।
धन्न छी वे, जको ङोख मनावी पले, कांकि वानु शान्ति मिली।
ते ओ ब़ाहर जती कर तकड़ा रोला।
धन्न छिवा तम्ही जको हमा भुक्के छिवा, कांकि तम्हानु रज़ाले जई। धन्न छिवा तम्ही जको हमा रोवा, कांकि बल्ति तम्ही खौश हुवा।
ओ शहरा ची हेक पापी असतरी ईं जाणती कर कि ईशु फरीसी चे घरा मां रोटी खाणे वास्ते ब़ेहला, संगमरमर चे ठांवा मां इत्र आणला।
ईं ङेखती कर, ओह फरीसी जेह्णे ओनु हकारले हुते आपणे मना मां सोचु लाग़ला, “अगर हा भविष्यवक्ता हुवीया तां जाणती गिहा कि जको ओनु हाथ लावे पली, वा कूण ते किसड़ी छै कांकि वा तां पापेण छै।”
हा मरियम वाहो असतरी हुती जेह्णे प्रभु उपर इत्र नाखती कर ओचे पग़्ग़ा नु आपणे माला लारे लुहले हुते, यिचा ही भऊ लाजर बिमार हुता।
ङुखी हुवा, ते गम करा, ते रोवा। तम्ची हंसी गम मां ते तम्ची खुशी उदासी मां बदलती जाओ।