33 वाणे ईशु नु केहले, “यूहन्ना चे चैले तां लगातार उपवास राखी ते प्राथना करते रिही, ते यूंही फरीसिया चे चैले वी, पर दुधे चैले तां खाते-पीते रिही।”
“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
वे बांढीया चे घर खाती जई, ते ङिखाणने वास्ते बङी देर तक प्राथना करते रिही, ये ब़ोहत ङण्ड भोग़े।”
बल्ति ईशु कुई जग़हा मां प्राथना करे पलता ला। जिसे बेले ओ प्राथना करती चुकला, तां ओचे चैला महु हेके ने ओनु केहले, “हे प्रभु, जिंवे यूहन्ना ने आपणे चैला नु प्राथना करनी सिखाली यूंही ही अम्हानु वी प्राथना सिखा।”
मैं हफ्ते मां ङोन वारी उपवास राखे, मैं आपणी कमाई चा ङसवां हेंस्सा वी ङिये।’
पर हमा वा बांढी चोरासी साला ची हुती, ते मन्दरा नु ना छोड़ती, पर उपवास ते प्राथना करती करती कर रात-ङिओ उपासना करती रेहती।
मैं धर्मीया नु ना, पर पापीया नु मन बदलने चे वास्ते हकारु आला।”
ईशु ने वानु केहले, “जब तक बीन्द बरातीया लारे रिहे,का तम्ही वाकनु उपवास रखवा सग़ा?
ङुजे ङिओ यूहन्ना आपणे ङुंहु चैला लारे ओठे भीलता ला।
उठे यूहन्ना चे कोच्छ चैला ची शोद्ध हुवणे ची परम्परा चे बारे मां यहूदी लारे बहस-बाजी हुली।
तब प्रभु ने ओनु केहले, “ऊठती कर वे गली मां जा जको ‘सिधी’ किहवावे, ते यहूदा चे घरे शाऊल नांवा चे हेक तरसुस बसन्दे नु पूछ, कांकि ङेख, ओ प्राथना करे पला,