12 जिसे बेले ओ कुई शहरा मां हुता, तां उठे हेक कोहड़ी आला, ते ओ ईशु नु ङेखती कर मुँहा भराणे ढेला ते बिनती करली, “हे प्रभु, अगर तु चाहवी तां मनु शोद्ध कर सग़ी।”
जिसे बेले ईशु बैतनिय्याह शहरा मां शमौन कोहड़ी चे घरा मां हुता,
जिसे बेले ओ घरा मां पुज़ला, तां वे ङोनी अन्धे ओचे गोढु आले, ते ईशु ने वानु केहले, “का तम्हानु विश्वास छै, कि मैं ईं कर सग़े?” वाणे ओनु केहले, “हव्वे प्रभु।”
ते ईं केहती कर ओकनु ब़ोहत बिनती करली कि, “माई छोटी छुवेर मरणे पे छै, तु आती कर विचे उपर आपणा हाथ मेहल कि वा ठीक हुती कर जीती रिहो।”
ते ईशु चे पग़्ग़ा मां मुँहा भराणे ढेती, ओचा धन्यवाद करु लाग़ला, ते ओ हेक सामरी हुता।
ईशु ने आपणा हाथ बढ़ाती कर ओनु छूले ते केहले, “मैं चाहवे, तु शोद्ध हुती जा।” ते ओचा कोहड़ तुरन्त जता रेहला।
ऐवास्ते जको ओचे जरिये नरीकारा चे गोढु आवी ओ वांचा पूरा-पूरा उद्धार कर सग़े, कांकि ओ वांचे वास्ते बिनती करने वास्ते सदा जीता छै।