ते दुष्टात्मा वी चीकतीया ते हा केहतीया हुलीया कि, “तु नरीकारा चा पूत छी,” घणा महु निकलती गेलीया। पर ईशु वानु धमकाता ते ब़ोलु ना ङिता, कांकि वे जाणतीया कि ओ मसीह छै।
तब वाणे गोढु आती कर ओनु जग़ाले, ते केहले, “स्वामी! स्वामी! अम्ही नाश हुले जऊं!” बल्ति ओणे उठती कर अन्धारी ते पाणीया ची लहरा नु दड़काले ते वे शान्त हुलीया ते चैन हुती गेला।