51 ते वानु आशीष ङिते हुले ईशु वांचे कनु अलग़ हुती गेला ते स्वर्ग़ा उपर चती गेहला गेला।
प्रभु ईशु वांचे लारे बाता करने चे बाद स्वर्ग़ा उपर चती गेहला गेला, ते नरीकारा चे सज़्ज़े पासु ब़ेसती रेहला।
बल्ति ईशु वानु बैतनिय्याह तक ब़ाहरु गेहती गेला, ते आपणे हाथ चती कर वानु आशीष ङिली,
ते वे ओनु ङण्डवत करती कर बङी खुशी लारे यरुशलेम सनु वापिस चाह्ले गेले।
ईशु ने विनु केहले, “मनु हाथ ना ला, कांकि मैं हालि तक ब़ा नरीकारा सनु उपर कोनी गेला। पर माये भावां कनु जती कर वानु केहती ङे कि, ‘मैं आपणे ब़ा ते तम्चे ब़ा, आपणे नरीकार ते तम्चे नरीकारा चे गोढु उपर जाये पला।’ ”
ईं केहती कर ओ वांचे ङेखते ङेखते उपर स्वर्ग़ा सनु चती गेहला गेला, ते बदला ने ओनु वांची आँखीया कनु, लुकाती गेले।
ओ नरीकारा ची महिमा चे सोज़ले, ते ओचे सुभाव ची छाप छै, ते सारीया चीजा नु आपणी सामर्थ चे वचना लारे, सम्भाले। ओ अम्चे पापा नु धोती कर, स्वर्ग़ा मां सर्वशक्तिमान नरीकारा चे सज़्ज़े पासु जती ब़ेहला।
ऐवास्ते जब नरीकारा चा पूत ईशु हेक इसड़ा महान महायाजक, जको स्वर्ग़ा मां गेला, जको अम्ही मनती गेले, ओचे मां विश्वास मां मजबूत बणले रिहुं।