41 जब खुशी चे मारले वानु विश्वास कोनी हुला, ते वे अचम्भा करी पलते। तां ईशु ने वाकनु पूछले, “का इठे तम्हा कनु कहीं खाणे वास्ते छै?”
वाणे ईं सुणती कर कि ओ जीता छै ते विणे ओनु ङेखले, विश्वास कोनी करला।
ने जती कर नेरा नु वी ओचे बारे मां बावड़ले जा सूचना ङिली ने बल्ति वी वांचा विश्वास कोनी करला।
बादा मां जिसे बेले ओचे ग्यारा चैले रोटी खई पलते ले, ओ वांचे सामणे प्रकट हुला। ते ओणे वानु वांचे अविश्वास उपर ते वांची मना ची कठोरता उपर दड़काले, कांकि जेह्णे ओनु जीते हुवणे चे बादा मां ङेखले हुते, यांणे ओचा विश्वास कोनी करला हुता।
वांचे कनु थोड़ीया जा छोटीया माछलीया वी हुतीया, ईशु ने नरीकारा चा धन्यवाद करती कर वानु लौका चे आग़ु मेहलणे ची आज्ञा ङिली।
पर वांचीया बाता वानु कहाणी जिसड़ी समझ लाग़ली, ते वाणे वांचा विश्वास कोनी करला।
ईं केहती कर ईशु ने वानु आपणे हाथ पग़्ग़ ङिखाणले।
वाणे ओनु भूंली आली माछली चे टुकड़े ङिले।
यूंही, तम्हानु वी ङोख हुवी, पर मैं तम्हानु बल्ति मिली तम्चे मन खुशी लारे भरीती जई, तम्ची खुशी कुई वी तम्हा कनु खौश ना सग़ी।
तब ईशु ने वानु केहले, “हे माये मित्र, तम्चे कनु कोच्छ माछलीया छी का?” वाणे उत्तर ङिला कि, “कोनी।”
ते पतरस ची अवाज पिछाणती कर, विणे खुशी ची मारली ने फाटक नी खोड़ले, पर द्रोड़ती कर भीतर गेली, “ते बावड़ले कि पतरस दरवाजे उपर भिला ला।”