36 ऐवास्ते जाग़ते रिहा ते हर समय प्राथना करते रिहा कि तम्ही यां सारीया आणे आलीया आफता कनु बचणे ते मैं इन्साना चे पूता चे सामणे भिले रेहणे चे लायक बणा।”
ऐचे बाद मैं नजर करली, ते ङेखा, हर हेक जाति, ते कोल्ल, ते लौक ते भाषा महु हेक इसड़ी बङी भीड़, जानु कुई गेण ना सग़ते। चिट्टी ओढ़णी घाली आले ते आपणे हाथा मां खज्जी चा लड़ीया चले हुले सिंहासना चे सामणे ते मैमणे चे सामणे भिली।