14 जिसे बेले जमींदारा ने ओनु ङेखले तां आपस मां विचार करु लाग़ले, ‘हा तां वारिस छै, आवा, अम्ही ऐनू मारती नाखु कि विरासत अम्ची हुती जाओ।’
वे आपस मां विचार करु लाग़ले, “अम्ही रोटी कोनी आणली ऐवास्ते ओ इसड़े किहे पला।”
यूहन्ना चा बपतिस्मा किठु हुता ? स्वर्ग़ा ची ओर कनु जा इन्साना ची ओर कनु ?” तब वे आपस मां तर्क करु लाग़ले, “अगर अम्ही किहुं, ‘स्वर्ग़ा ची ओर कनु ,’ तां ओ अम्हानु किही, ‘बल्ति तम्ही ओचा विश्वास कां कोनी करला?’
जिसे बेले फला चा समय गोढु आला, तां ओणे आपणे दासा नु ओचा फल गेहणे वास्ते जमींदारा चे गोढु भेज़ले।
ईशु हर ङिओ मन्दरा मां उपदेश करता, ते प्रधान याजक ते शास्त्री ते लौका चे बङके ओनु खत्तम करने चा मौका सोधी पलते।
तब अंगूरा ची बाड़ी चे मालका ने केहले, ‘मैं का करे? मैं आपणे प्यारे पूता नु भेज़े, हो सग़े वे ओचा कद्दर करे।’
ते वाणे ओनु अंगूरा ची बाड़ी कनु ब़ाहर काढ़ती कर मारती नाखले, “ऐवास्ते अंगूरा ची बाड़ी चा मालिक वांचे लारे का करी?
वेही घड़ी शास्त्रीया ने ते प्रधान याजका ने ओनु पकड़ने चाह्ले, कांकि वे समझती गेलते कि ओणे अम्चे उपर हा मिसाल केहली, पर वे लौका कनु ङरले।
बल्ति वे आपस मां किहुं लाग़ले, “अगर अम्ही किहुं, ‘स्वर्ग़ा ची ओर कनु,’ तां ओ किही, ‘बल्ति तम्ही ओचा विश्वास कां कोनी करला?’
ते प्रधान याजक ते शास्त्री ये बाते ची खोज मां हुते कि ओनु किवें मारती नाखु, पर वे लौका कनु ङरते।
ओही ईशु नु, नरीकारा ची ठहराली हुली योजना ते सारे ज्ञान चे अनुसार पकड़ीला गेला, ते तम्ही अधर्मीया चे हाथा लारे ओनु क्रूसा उपर चढ़वाती कर मारती नाखले।
ते तम्ही हेक जीवन ङेणे आले नु मारती नाखले, जानु नरीकारा ने मरले आला महु जिवाले, ते ये बाते चे अम्ही ग़वाह छियुं।
ते अगर ऊलाद्ध छिऊं तां वारिस वी छिऊं, बल्कि नरीकारा चे वारिस ते मसीह चे संगी वारिस छिऊं। जिसे बेले अम्ही ओचे लारे ङोख चऊं तां ओचे लारे महिमा वी गिहुं।
पर यां ङिहां चे अन्त मां अम्चे लारे आपणे पूता चे जरिये बाता करलीया, जानु ओणे सारीया चीजा चा वारिस ठहराले ते ओचे जरिये ओणे सारी सृष्टि वी रचली छै।