7 ते विचा आपणा पलेठी चा पूत जमला, ते ओनु ओढ़णे मां बलेठती कर बन्दरी मां नाखले, कांकि वांचे वास्ते सराय मां जग़हा कोनी हुती।
ते जब तक विणे पूता नु नी जणले तब तक ओ विचे गोढु कोनी गेला, ते ओणे ओचे नां ईशु राखले।
का हा दरखाणा चा पूत कोनी? ते का ऐची आई चे नां मरियम कोनी ते ऐचे भावां चे नांवे याकूब, यूसुफ, शमौन ते यहूदा कोनी?
ईशु ने ओनु केहले, “लोमड़ीया चीया घौरा ते आसमाना चे पखीयां चे बसेरे हुवी, पर मैं इन्सान चे पूता वास्ते ठोङ मेहलणे ची वी जग़हा कोनी छै।”
ओणे ओचे गोढु आती कर ओचे फट्टा उपर तेल ते दाखरस नाखती कर पाटीया ब़ांहलीया, ते आपणी सवारी उपर ब़िसाणती कर ओनु धर्मशाला मां गेहती गेला, ते ओची सेवा-टहल करली।
उठे रेहते बेले मरियम नु ब़ाल जमावणे चा समय पूरा हुला।
ओ देश मां कितने आजड़ी हुते मैदाना मां रेहती, राती नु आपणे भेङा चे अज्जड़ा चा पाहरा ङिते।
ते वचन देहधारी हुला, ते अनुग्रह ते सच्चाई लारे भरीती कर अम्चे बीच मां डेरा करला, अम्ही ओची इसड़ी महिमा ङेखली, जिसड़ी ब़ा चे हिकड़ाते ची महिमा।
कांकि तम्ही अम्चे प्रभु ईशु मसीह चा अनुग्रह जाणा वी, कि ओ धनवान हुती कर वी तम्चे वास्ते कंगाल बणती गेला ताकि ओचे कंगाल हुती जाणे लारे तम्ही धन्नी हुती जावा।
पर जिसे बेले समय पूरा हुला तां नरीकारा ने आपणे पूता नु भेज़ले, ओ हेक असतरी महु जमला ते व्यवस्था चे अधीन पैदा हुला।