5 जब ईशु ओही जग़हा पुज़ला, ते उपर नजर मारती ओनु केहले, “हे जक्कई, जल्दी तले उतरती आ, कांकि आज़ मनु दुधे घरा मां रेहणे जरुरी छै।”
कांकि मैं इन्साना चा पूत गार हुला आला नु सोधु, ते वांचा उद्धार करु आला।”
ते ओठे जक्कई नांवा चे हेक बन्दे हुते, जको चुंगी गेहणे आला चा सरदार हुता ते धनवान हुता।
बल्ति ओ ईशु नु ङेखणे वास्ते आग़ु द्रोड़ती कर हेक गूलर चे पेड़ा उपर चढ़ती गेला, कांकि ईशु ओही मार्ग़ कनु जाणे आला हुता।
ओ तुरन्त उतरती कर खुशी लारे ईशु नु आपणे घरे गेहती गेला।
नतनएल ने ईशु कनु पूछले, “तु मनु किवें जाणी?” ईशु ने ओनु उत्तर ङिला, “ऐचे कनु पेहले फिलिप्पुस ने तनु हकारले, जिसे बेले तु अंजीरा चे पेड़ा तले हुता, ओ बेले मैं तनु ङेखले हुते।”
ईशु ने केहले, “अगर कुई माये लारे प्रेम राखी, तां ऊं माये वचना नु मनी। ते माया ब़ा ओचे लारे प्रेम राखी, ते अम्ही ओचे गोढु आऊं ते ओचे लारे रिहुं।
ते अम्ही जको नरीकारा चे भईवाल छिऊं, ईं वी समझाऊं, कि नरीकारा चा अनुग्रह जको तम्चे पर हुला, ओनु बेकार ना जऊं ङिया।
ते विश्वास लारे मसीह तम्चे मना मां बसो कि तम्ही प्रेम मां ज़हड़ पकड़ती ते नीम चे उपर टिकले रिहा ।
अतिथि-सत्कार करने ना भूलजा, कांकि इसड़े करने लारे कोच्छ लौका ने अणजाणे मां स्वर्ग़दूता चा अतिथि-सत्कार करला।
ङेख, मैं दरवाजे उपर भिले रेहती कर खड़कावे। अगर कुई माई अवाज सुणती कर दरवाजे खोले तां मैं ओचे गोढु भीतर आती कर ओचे लारे खाणे खई, ते ऊं माये लारे।