“मैं राजा आपणे सज़्ज़े पासे आला नु किही, ‘हे माये ब़ा ची धन्न बन्दी, आवा, ओ राज़ चे अधिकारी हुती जावा, जको संसार चे शुरुआत कनु तम्चे वास्ते तियार करला आला छै।
ङेखा, तम्चे घर तम्चे वास्ते उज़ाड़ छोड़ले जाये, ते मैं तम्हानु किहे पला जब तक तम्ही नी किहा, ‘धन्न छै ओ जको प्रभु चे नांवा लारे आवे,’ तब तक तम्ही मनु बल्ति कङी नी ङेखा।”
ते ओचे क्रूसा उपर बेहले आले लुहींया चे जरिये मेल-मिलाप करती कर, सारीया चीजा चा ओचे जरिये लारे आपणे लारे मेल करती गिहो, चाहे वे धरती उपर ची हो चाहे स्वर्ग़ा मां हो।
वांचे उपर ईं वी उजागर करले गेले, कि वे आपणी कोनी बल्कि तम्ची सेवा करने चे वास्ते ये बाता किही पलते ले, जाया समाचार तम्हानु हमा वांचे जरिये मिड़ला जेह्णे पवित्र आत्मा चे जरिये जको स्वर्ग़ा कनु भेज़ला गेला तम्हानु सुसमाचार सुणाला, जा बाता नु जाणने चे वास्ते तां स्वर्ग़दूत वी तरसते रिही।