29 जिसे बेले ओ जैतून नांवा चे पहाड़ा उपर बैतफगे ते बैतनिय्याह चे लारे पुज़ला, तां ओणे आपणे चैला महु ङुंहु नु ईं केहती कर भेज़ले,
बल्ति ईशु वानु उठी छोड़ती कर, यरुशलेम शहरा चे ब़ाहरु बैतनिय्याह सनु चाह्ला गेला, ते ओठे ओणे रात बिताली।
“सामणे चे गांवा मां जावा, ते ओचे मां पुज़ते ही हेक गाहड़ी चे ब़च्चे जाये उपर कङी कुई सवार कोनी हुले, ब़झले आले तम्हानु मिली, ओनु खोलती कर गेहती आवा।
गोढु आते हुले जिसे बेले ईशु जैतून पहाड़ा ची ढलानी उपर पुज़ला, तां चैला ची सारी कलीसिया वां सब सामर्थ चे कामा ची वजह जको वाणे ङेखले हुते, खौश हुती कर बङे शब्दा लारे नरीकारा ची स्तुति करु लाग़ले,
ओ ङिहां नु मन्दरा मां उपदेश करता ते राती नु ब़ाहरु जती कर जैतून नांवा चे पहाड़ा उपर रेहता,
बल्ति ईशु ब़ाहरु निकलती कर आपणी रीति चे अनुसार जैतून पहाड़ा उपर गेला, ते चैले ओचे भांसु टुरती पले।
बल्ति ईशु वानु बैतनिय्याह तक ब़ाहरु गेहती गेला, ते आपणे हाथ चती कर वानु आशीष ङिली,
बल्ति वे जैतून नांवा चे पहाड़ा कनु जको यरुशलेम कनु कुई हेक किलोमीटर ची दूरी उपर हुता, यरुशलेम सनु पुठे आले।