14 “पर ओचे शहरा चे रेहणे आले ओकनु बैर राखते, ते ओचे भांसु दूता चे जरिये केहती भिज़वाले, ‘अम्ही ना चाहु कि हा अम्चे उपर राज़ करो।’
ना तां ओ राजे कनु दूर रेहती ही ओ दूता नु भेज़ती कर मेल-मिलाप ची शर्त चे बारे मां पूछी।
ओणे आपणे दासा महु ङसां नु हकारती कर वानु ङस मोहरा ङिलीया ते वानु केहले, ‘माये पुठे आणे तक लेन-देन करजा।’
जिसे बेले राजपद गेहती पुठा आला, तां इसड़े हुले कि ओणे आपणे दासा नु जानु रोकड़ ङिलती हुती, आपणे गोढु हकरवाले ताकि पता लाग़ो कि वाणे लेन-देन लारे का-का कमाले।
पर माये वा बैरीया नु जको ना चाहते कि मैं वांचे उपर राज़ करे, वानु इठे आणती कर माये सामणे मारती नाखा।’ ”
ओ आपणे घरे आला, ते ओचे आपणा ने ओनु ग्रहण कोनी करले।
“अगर संसार तम्चे लारे बैर राखे, तां तम्हानु पता छै कि ओणे तम्हा कनु पेहले माये लारे बैर राखला।