39 वे जको आग़ु-आग़ु जई पलते, वे ओनु दड़काऊं लाग़ले कि चोप रिहो, पर ओ होर वी साङ मारु लाग़ला, “हे दाऊद ची ऊलाद्ध, माये उपर दया कर।”
“मांगा, तां तम्हानु ङिले जई, सोधा तां तम्हानु लाभती जई, खटखटावा, तां तम्चे वास्ते खोलती ङिले जई।
ईशु ने वानु केहले, “हे अल्पविश्वासी लौक, कां ङरा पले?” बल्ति ओ खड़ा हुती कर अन्धारी नु ते पाणीया नु दड़काले, ते सब शान्त हुती गेले।
जब ईशु उठु कनु उग़ते बढ़ला, तां ङोन अन्धे ओचे भांसु ईं केहते हुले टुरले, “हे दाऊद ची ऊलाद्ध, अम्चे उपर दया कर!”
“हाय तम्हा व्यवस्थापका उपर! तम्ही ज्ञान ची कुंजी गेहती तां गेली, पर तम्ही आप ही ना जा सग़ले, ते जाणे आला नु वी रोकती ङिले।”
बल्ति ईशु ने ऐचे बारे मां केहले कि हमेशा प्राथना करनी ते हिम्मत नी छोड़नी चाही छै, वानु हा मिसाल ङिली,
बल्ति लौक ब़ाला नु वी ओचे गोढु आणु लाग़ले कि ओ वांचे उपर हाथ मेहलो, पर चैला ने ङेखती कर वानु धमकाले।
बल्ति ओणे साङ मारती केहले, “हे ईशु, दाऊद ची ऊलाद्ध, माये उपर दया कर।”
तब ईशु ने खड़े हुती कर आज्ञा ङिली कि ओनु माये गोढु गेहती आवा, ते जब ओ गोढु आला तां ओणे ओकनु पूछले,
बल्ति भीड़ी महु कोच्छ फरीसी ओनु किहुं लाग़ले, “हे गुरु, आपणे चैला नु धमका।”
ईशु ईं किहे ही पलता कि किह्णी प्राथनाघरा चे सरदार चे इठु आती कर केहले, “दुधी धूउ मरती गेली, गुरु नु ङोख ना ङे।”
ऐ कांटे चे बारे मां मैं प्रभु कनु तीन वारी बिनती करली कि, ऐनू माये कनु दूर करती नाखो।