ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
बल्ति कईयां ने तां ओचे उपर थूकले, ते कईयां ने ओचे मुँह ढकले ते ओनु मुक्किया मारलीया, ते ओनु किहुं लाग़ले, “भविष्यवाणी कर!” ते पाहरेदारा ने ओनु पकड़ती कर थप्पड़ मारले।
ङिओ उभरला तां तुरन्त प्रधान याजक, ते बङका ने, ते शास्त्रीया ने बल्कि सारी महासभा ने सलाह करली ते वाणे ईशु नु ब़न्धवाले, ते ओनु गेहली जती कर पिलातुस चे हाथा मां सोंपती ङिले।
लौक भिले-भिले ङेखे पलते, ते यहूदी सरदार वी मखोल करती कर किही पलते, “ऐणे नेरा नु बचाले, अगर हा नरीकारा चा मसीह छी, ते ओचा चुणला आला छै, तां आपणे आप नु बचाती गिहो।”
बल्ति यहूदी नेता ईशु नु काइफा चे गोढु किले सनु गेहती गेले, ते सवेले चा समय हुता, पर वे आप किले चे भीतर कोनी गेले कि अशुद्ध ना हुं पर फसह चा तेंहवार खा सग़ु।
अब्राहम ते इसहाक ते याकूब चा नरीकार, अम्चे ङाङा-ब़ा चे नरीकारा ने आपणे सेवक ईशु ची महिमा करली, जानु तम्ही पकड़वाती ङिले, ते जब पिलातुस ने ओनु छोड़ती ङेणे चा विचार करला, तब तम्ही ओचे सामणे ईशु चा इन्कार करला।