20 ते लाजर नांवा चा हेक कंगाल घाव लारे भरला आला, ओची चौखटी उपर छोड़ती ङिला जता
जिसे बेले ओ ब़ाहर पोड़ीया मां गेला, तां ङुजी दासी ने ओनु ङेखती कर वानु जको उठे हुते केहले, “हा वी तां ईशु नासरी चे लारे हुता।”
“हेक धनवान बन्दे हुते जको बैंजनी ते मलमल ची ओढ़णी घालता ते हर ङिओ सोख-विलास ते धूम-धाम लारे रेहता।
ते ओ चाहता, कि धनवान ची जूठ परूथ लारे आपणे ढेड्ड भरो, बल्कि कुत्ते वी आती कर ओचे घाव चाटते।
बैतनिय्याह गांवा चे हेक बन्दे बिमार हुते जाये नां हुते लाजर। जिठे ओह ङोन ब़ेहणी मरियम ते मारथा लारे रेहता।
बल्ति हेक इसड़े बन्दे जको कि जनमा ही कनु लंगडा हुता ओनु चली जई पलते। वे रोजाना ओ मन्दरा चे सुन्दर नांवा चे दरवाजे उपर ब़िसाणती ङिते। ताकि ओ मन्दरा मां जाणे आले कनु भीख मांगो।
गरीब भऊ आपणे ऊंचे पद्द चे उपर घमण्ड करो।
हे माये प्यारे भऊ, सुणा, का नरीकारा ने ऐ संसारा चे कंगाला नु कोनी चुणले कि विश्वासा मां अमीर ते ओ स्वर्ग़ राज़ चे अधिकारी हो जाया वायदा ओणे वांचे लारे करला जको ओचे लारे प्रेम राखे?