“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
ते ओणे वानु केहले, “चौकस रिहा, ते हर-तरहा चे लोभ कनु आपणे आप नु बचाती राखा, कांकि धन ची बढोतरी हुवणे उपर वी काया जीवन ओचे धन चे भरोसे खुशी लारे ना चल सग़ी।”
लौक भिले-भिले ङेखे पलते, ते यहूदी सरदार वी मखोल करती कर किही पलते, “ऐणे नेरा नु बचाले, अगर हा नरीकारा चा मसीह छी, ते ओचा चुणला आला छै, तां आपणे आप नु बचाती गिहो।”