“कुई बन्दे ङोन मालिका ची सेवा ना कर सग़ी, कांकि ओ हेके लारे बैर ते ङुजे लारे प्रेम राखी, जा हेके लारे मिड़ला रिही ते ङुजे नु तोच्छ जाणी। तम्ही नरीकार ते धन ङुंहु ची सेवा ना कर सग़ा।
ते मैं तम्हानु किहे पला, कि संसारा चे धन लारे आपणे वास्ते मित्र बणाती गिहा, कांकि जिसे बेले धन सम्पत्ति खत्तम हुती जई, तां नरीकार ते ओचे लौक तम्चा अनन्त निवास मां स्वागत करी।
ईं सुणती कर ईशु ने ओनु केहले, “दुधे मां हेक बाते ची कमी छै, जा आपणे सब कोच्छ बेचती कर कंगाला नु ङे, ते तनु स्वर्ग़ा मां धन मिली, ते आती कर माये भांसु टुरती पड़।”
हे माये प्यारे भऊ, सुणा, का नरीकारा ने ऐ संसारा चे कंगाला नु कोनी चुणले कि विश्वासा मां अमीर ते ओ स्वर्ग़ राज़ चे अधिकारी हो जाया वायदा ओणे वांचे लारे करला जको ओचे लारे प्रेम राखे?
ऐवास्ते मैं तनु सलाह ङिये, कि जाखते मां तपले आले सोने माये कनु मोल गेहती गे कि तु धन्नी हुती जा। ते चिट्टी ओढ़णी गेहती गे कि तु घालती कर तनु आपणे उघाणेपन ची लाज़ ना आओ। ते आपणीया आँखीया मां लावणे वास्ते सुरमा गेहती गे, कि तु ङेखु लाग़ी।