“तम्चे महु कूण छै जाया साऔ भेङा हो, ते वांचे महु हेक गार हुती जाओ, तां निन्याणवे नु बरब्याना मां छोड़ती कर, वे गार हुली आली नु जब तक लाभती ना जाओ विनु सोता रिही?
ते विश्वास चे कर्ता ते सेद्ध करने आले ईशु ची तरफ तकते रिहुं, जेह्णे ओ आनन्द वास्ते जको ओचे वास्ते पला हुता, लाज़ ची कुई चिन्ता ना करते हुले क्रूस चे ङोख सेहले, ते नरीकारा चे सिंहासन चे सज़्ज़े पासु जती ब़ेहला।