25 “पर ओचा बङा पूत खेता मां हुता ते जिसे बेले ओ घरा चे गोढु पुज़ला तां ओनु गाणे बजाणे ते नचणे ची अवाज सुणली,
कांकि माया हा पूत मरती गेलता, हमा जीता हुती गेला, गार हुती गेलता ओ लाभती गेला।’ ते बल्ति वे खुशीया मनाऊं लाग़ले।
ओणे हेक सेवका कनु पूछले, ‘इठे का हुवे पले?’
वे वां ब़ाला चे समान छी, जको बजारा मां ब़ेहले आले हेके ङुजे नु साङ मारती कर किही, “ ‘अम्ही तम्चे वास्ते बन्सरी बजाली, ते तम्ही कोनी नचले, अम्ही विलाप करला ते तम्ही कोनी रोले।’