20 बल्ति ओह उठती कर, आपणे ब़ा चे गोढु गेला, “ओ हालि दूर ही हुता कि ओचे ब़ा ने ओनु ङेखती कर तरस आती गेला, ते द्रोड़ती कर ओनु गेले लाले, ते घणीया मिठ्ठीया ङिलीया।
हमा मैं ऐस लायक कोनी रेहला कि दुधा पूत किहवावे, मनु आपणे हेक मजदूरा आलीकर राखती गे।’
पूता ने ओनु केहले, ‘पिताजी, मैं स्वर्ग़ा चे विरोध मां ते दुधी नजरा मां पाप करला, ते हमा मैं ऐ लायक कोनी रेहला कि दुधा पूत किहवावे।’
कांकि हा वायदा तम्चे वास्ते, ते तम्ची ऊलाद्धी वास्ते, ते वा लौका वास्ते जको दूर-दूर रिही पले, जानु प्रभु अम्चा नरीकार आपणे गोढु हकारी।”
बल्ति वे सारे घणे रोले ते पौलुस चे गले लाग़ती कर ओनु मिठ्ठीया ङिऊं लाग़ले।
पर नरीकारा मां तम्ही जको पेहले दूर हुते, ईशु मसीह चे लुहींया चे जरिये साफ हुती कर हमा नरीकारा चे गोढु आती गेले।
ऐवास्ते आती कर ओणे तम्ही जको नरीकारा कनु दूर हुते ते जको गोढु हुते वानु ङुंहु नु मेल-मिलाप चा सुसमाचार सुणाला।