16 ते ओ चाहता कि वां फलीया महु जानु सूअर खाते, आपणे ढेड्ड भरो, ते ओनु कुई वी कहीं कोच्छ ना ङिते।
“पवित्र चीज कुत्ता नु ना ङिया, कङी इसड़े ना हो कि पलटती कर तम्हानु फाड़ती नाखो। ते आपणे मोत्ती सूअरा चे सामणे ना नाखा। इसड़े ना हो कि वानु आपणे पग़्ग़ा तले लताड़ती नाखो।
ऐवास्ते ओह ओ देशा चे रेहणे आला महु हेक चे इठे जती रिहुं लाग़ला। ओणे ओनु आपणे खेता मां सूअर चराणे वास्ते भेज़ले।
“जिसे बेले ओ आपणे आपे मां आला तब किहुं लाग़ला, ‘माये ब़ा चे कितने मजदूरा नु खाणे कनु ज्यादा रोटी मिले, ते मैं इठे भुक्के मरे पला।