13 घणी ङिहें कोनी हुली हुती कि छोटा पूत सब कोच्छ भेले करती हेक दूर देशा मां चाह्ला गेला, ते ओठे उल्टे कर्मा मां आपणी जायजात उज़ाड़ती ङिली।
वांचे महु छोटे ने ब़ा नु केहले, ‘हे पिताजी, जायजाती महु जको हेंस्सा माया हो ओ मनु ङिती ङे।’ ओणे वानु आपणी जायजात बांटती ङिली।
जिसे बेले ओ सब कोच्छ खर्च करती चुकला, तां ओ देशा मां ब़ोहत बङा अकाल पड़ला, ते ओ परेशानी मां पड़ती गेला, कांकि ओ कंगाल हुती गेला।
जिसे बेले दुधा हा पूत जेह्णे आपणी सारी धन दौलत वेश्या मां उज़ाड़ती ङिली, ते ओचे वास्ते तां ताजा मोटा ते मंहगा जानवर बढवाला।’
बल्ति ईशु ने चैला नु वी केहले, “कुई शाहुकारा चा हेक मुनीम हुता, ते लौका ने ओचे सामणे ओचे उपर हा अरोप लाला कि हा सारी जायजात उङारली जाये।
“हेक धनवान बन्दे हुते जको बैंजनी ते मलमल ची ओढ़णी घालता ते हर ङिओ सोख-विलास ते धूम-धाम लारे रेहता।
पर नरीकारा मां तम्ही जको पेहले दूर हुते, ईशु मसीह चे लुहींया चे जरिये साफ हुती कर हमा नरीकारा चे गोढु आती गेले।
ऐवास्ते आती कर ओणे तम्ही जको नरीकारा कनु दूर हुते ते जको गोढु हुते वानु ङुंहु नु मेल-मिलाप चा सुसमाचार सुणाला।
ङुजा चे बुरे करने चे बदले वांचे ही बुरे हुवी। वानु ङिओ ङुपाहर भोग़ विलास करने भले लाग़े। ईं कलंक ते दोष छै जिसे बेले वे तम्चे लारे खई-पी तां आपणे तरफु प्रेम भोज़ करती भोग़ विलास करी।