18 पर वे सारे चे सारे माफी मांगु लाग़ती गेले। पेहले ने ओनु केहले, ‘मैं खेत मोल गेहला, ते जरुरी छै कि ओनु ङेखे, मैं दुधे कनु बिनती करे पला कि मनु माफ करती ङे।’
कांकि देमास ने ऐ संसारा नु प्यारा जाणती कर मनु छोड़ती ङिले, ते थिस्सलुनिके शहर सनु चाह्ला गेला, ते क्रेसकेंस गलातिया शहर सनु ते तीतुस दलमतिया शहर सनु चाह्ला गेला।
चौकस रिहा कि तम्चे बीच ना तां कुई व्यभिचारी इन्सान हो, ते ना ही एसाव चे जिसड़ा अधर्मी हो, जेह्णे पलेठी चा पूत हुवणे चे आपणे अधिकारा नु सेर्फ हेको खाणे वास्ते बेचती ङिला।