17 जब भोज़न तियार हुती गेला तां ओणे आपणे दासा चे हाथु छेड़ा ङिले आले लौका नु केहती भेज़ले, ‘आवा, हमा खाणे तियार छै।’
ईशु ने ओनु केहले, “कुई इन्साना ने बङा भोज़ ङिला ते घणा नु हकारले।
पर वे सारे चे सारे माफी मांगु लाग़ती गेले। पेहले ने ओनु केहले, ‘मैं खेत मोल गेहला, ते जरुरी छै कि ओनु ङेखे, मैं दुधे कनु बिनती करे पला कि मनु माफ करती ङे।’
तेंहवारा चे आखरी ङिओ जको खास ङिओ छै, ईशु भिला रेहती ते ऊंची अवाजी मां केहले, “अगर कुई तरसेले छै तां माये कनु आती कर पीयो।
“हे माये भऊ, तम्ही जको अब्राहम ची ऊलाद्ध छिवा ते जको नरीकारा कनु ङरा, तम्चे गोढु हाओ उद्धार चा वचन भेज़ला गेला।
ते सारीया बाता नरीकारा चे तरफु छी, जेह्णे मसीह चे जरिये आपणे लारे अम्चा मेल-मिलाप करती गेला, ते मेल-मिलाप ची सेवा अम्हानु सोंपती ङिली।