13 बल्ति ईशु नु विचे उपर हाथ मेहले, ते वा ओही बेले सिधी हुती गेली ते नरीकारा ची तारीफ करु लाग़ली।
लौक ईं ङेखती कर ङरती गेले ते नरीकारा ची महिमा करु लाग़ले, जेह्णे इन्साना नु इसड़ा अधिकार ङिला।
वे आपणे हाथा मां नाग़ा नु पकड़ती गिहे ते वे अगर जहर वी पीती गिहे तां वांची कहीं वी हानि नी हुवी, वे बिमारा उपर आपणे हाथ मेहले, ते वे ठीक हुती जाये।”
ते ईं केहती कर ओकनु ब़ोहत बिनती करली कि, “माई छोटी छुवेर मरणे पे छै, तु आती कर विचे उपर आपणा हाथ मेहल कि वा ठीक हुती कर जीती रिहो।”
ओ ओठे कुई सामर्थ चे काम ना कर सग़ला, सेर्फ थोड़े जा बिमारा उपर हाथ मेहलती कर वानु ठीक करले।
बल्ति ईशु ने दुबारा ओचीया आंखीया उपर जिंवे हाथ मेहला, अन्धे ने गौरा लारे ङेखले। ते ओनु सोज़ले मिलती गेले। ओ सारे कोच्छ साफ-साफ ङेखु लाग़ती गेला।
ईशु ने विनु ङेखती कर हकारले ते केहले, “हे नारी, तु आपणी कुब़्ब़ी ब़लाई कनु आजाद हुती गेली।”
ते ओ वे घड़ी ङेखु लाग़ती गेला, ते नरीकारा ची बढ़ाई करता हुला, ईशु चे भांसु टुरती पला, जब सारा लौका ने ईं ङेखले तां नरीकारा ची स्तुति करली।
सूरज डुब़ते बेले, जाये-जाये इठे लौक हर-प्रकार ची बिमारीया मां पले आले हुते, वे सब वानु ओचे गोढु गेहती आले, ते ओणे हेके-हेके उपर हाथ मेहलती कर वानु ठीक करले।
तब हनन्याह ऊठती कर ओ घरा मां गेला, ते ओचे उपर आपणा हाथ मेहलती कर केहले, “हे भऊ शाऊल, प्रभु, यानिकि ईशु, जको ओ मार्ग़ा मां, जिसे मां तु आला, तनु ङिसला हुता, ओणे ही मनु भेज़ले, कि तु बल्ति कनु ङेखु लाग़ ते पवित्र आत्मा लारे भरीती जाये।”