तां ओ दास चा मालिक इसड़े ङिओ, ते जब ओ ओची बाट ङेखता ना रिहो, ते वा घड़ी, जानु ओ जाणता ना हो, आवी ते ओनु भारी ङण्ड ङिती कर ओचा हेंस्सा अविश्वासीया चे लारे ठहरावी।
“ऐवास्ते चौकस रेहजा, कङी इसड़े ना हो कि तम्चे मन हठीले, ते नशेबाज, ते ऐ जीवना ची चिन्ता लारे सुस्त हुती जाये, ते वे ङिहें तम्चे उपर फन्दे चे समान अचानक आती पड़ो।
कांकि जिसे बेले तम्हानु कुई दास बणाती गिहे, जा ते खाती जाये, जा फसाती गिहे, जा आपणे आप नु बङे बणावे, जा तम्चे मुँहा उपर थप्पड़ मारे, ते तम्ही सहन करती गिहा वी।
ङुजा चे बुरे करने चे बदले वांचे ही बुरे हुवी। वानु ङिओ ङुपाहर भोग़ विलास करने भले लाग़े। ईं कलंक ते दोष छै जिसे बेले वे तम्चे लारे खई-पी तां आपणे तरफु प्रेम भोज़ करती भोग़ विलास करी।