विणे आपणे कुणम्बे समेत बपतिस्मा गेहला, ते विणे विनती करली, “अगर तम्ही मनु प्रभु ची विश्वासण समझा तां चालती कर माये घरा मां रिहा।” ते वा अम्हानु राजी करती कर गेहती गेली।
ऐचे बाद कैदखाने चा अधिकारी पौलुस ते सीलास नु आपणे घरे गेहती गेला, ते वानु खाणे खुलाले ते आपणे सारे कुणम्बे समेत नरीकारा उपर विश्वास करती कर बङी खुशी मनाली।
पौलुस ते सीलास कैदखाने महु निकलती कर लीदिया चे घरे गेले। ते विश्वासी भावां लारे मिलती कर वांची हिम्मत ब़न्धवाली ते वानु तसल्ली ङिली, ते उठु वे टुरती पले।
ते ऐचे लारे ही लारे वे घर-घर फिरती कर आलसी हुवणे सिखती जई, ते सेर्फ आलसी कोनी, पर बक-बक करतीया रिही ते नेरा चे कामा मां टांका अड़ावी ते बेफालतु चा बाता ब़ोली।