20 ते ङेख, जिसे ङिओ तक हा बाता पुरीया ना हुती जाओ, ओ ङिओ तक तु ब़ोल नी सग़े, ऐवास्ते माया सनेसा जको आपणे समय उपर पूरा हुवी विश्वास कोनी करला।”
बादा मां जिसे बेले ओचे ग्यारा चैले रोटी खई पलते ले, ओ वांचे सामणे प्रकट हुला। ते ओणे वानु वांचे अविश्वास उपर ते वांची मना ची कठोरता उपर दड़काले, कांकि जेह्णे ओनु जीते हुवणे चे बादा मां ङेखले हुते, यांणे ओचा विश्वास कोनी करला हुता।
ईं सुणती कर ईशु ने उत्तर ङिला ते वानु केहले, “हे अविश्वासी लौक, मैं कब तक तम्चे लारे रिही? ते कब तक तम्ची सेहता रिही ? ओनु माये गोढु गेहती आवा।”
स्वर्ग़दूता ने ओनु उत्तर ङिला, “मैं जिब्राइल छै, जको नरीकारा चे सामणे भिला रिहे। मैं दुधे लारे बात करने ते हा सुसमाचार सुणावणे वास्ते भेज़ला गेला।
ते बन्दी जकरयाह याजक चा इन्तजार करती रेहली ते अचम्भा करला कि ओनु मन्दरा मां इतनी देर कां लाग़ली?।
बल्ति ओ ब़ाहरु आला, ओ ब़ोल ना सग़ेला वे जाणती गेले कि ओणे कुई मन्दरा मां दर्शन ङेखला ओ वानु इशारा करता रेहला, ते गूंगा हुती गेला।
धन्न छै, वा असतरी जेह्णे विश्वास करला कि जको कोच्छ बाता प्रभु ने केहलीया, वे पुरीया हुवे।”
बल्ति ओचे मुँह ते जुबान तुरन्त खुलती गेली, ओ ब़ोलु ते नरीकारा चा धन्यवाद करु लाग़ला।
अगर कोच्छ वांचे महु विश्वासयोग ना निकड़ले तां का हुले? का वांचे विश्वासयोग ना हुवणे लारे नरीकारा ची विश्वासयोगता खत्तम हुती जई? कङी वी ना।
अगर अम्ही विश्वास चे लायक ना वी रिहुं, तांवी ओ विश्वास चे लायक बणला रिही, कांकि ओ खौद्द आपणा इन्कार ना कर सग़ी।
ओ अनन्त जीवन ची आस उपर, जको वायदा नरीकारा ने, जको कूड़ मार ना सग़ी शुरु कनु करला।
इठे कङी ना बदलने आलीया ङोन बाता छी, हेक ओचा वायदा ते हेक ओची कसम जाये बारे मां नरीकार कूड़ा साबित हो ही ना सग़ी। अम्ची मजबूती लारे हिम्मत ब़झती जाओ, जको आसरा गेहणे वास्ते ऐवास्ते द्रोड़ले कि वे आस नु जको सामणे पली आली छै गे सग़ु।
मैं जाये-जाये लारे प्रेम करे, वां सारा नु उलाहणा ते धमकाती ङिये। ऐवास्ते जोशिले हुते जावा ते मन फिरावा।